Hoe verdriet voelt
Ruim een jaar na de ingrijpende gebeurtenissen probeert Herma te verwoorden 'hoe verdriet voelt'.
Hoe verdriet voelt? Vannacht kreeg ik een beeld voor ogen van een betonmolen, waarin een gigantisch stuk beton zat gedraaid. Temidden van een massief brok lag ik. Of liever, ik wás het stuk beton. Log, zwaar, bonkig. Vol scherpe hoeken en randen waar je je pijnlijk aan kunt bezeren als je er langs schuurt. Dat was het verdriet toen. Nu, ruim een jaar later,
zijn letterlijk de scherpe kantjes er vanaf. Het brok beton heeft plaatsgemaakt voor een gladde steen, afgeronder, minder hoekig en scherp. Het heeft nog wel degelijk zwaarte, kan nog zwaar op me drukken soms, maar ik heb niet meer het gevoel of ik er onder bezwijk. Er is weer ruimte en interesse voor andere mensen en zaken, zomaar, vanzelf, omdat ik dat wil, en niet omdat ik vind dat dat moet.
Is het verdriet daarmee minder geworden? Dat durf ik niet te zeggen. Minder acuut, minder heftig, minder allesomvattend. Het is beter hanteerbaar geworden, in die zin is het anders. Maar minder? Nee. Soms gaan er weken voorbij voordat ik naar Joanne's grafje ga, maar toch gaat er geen dag voorbij dat ik niet aan haar denk, dromend over 'stel dat' en 'wat als'.
Bij momenten kan dat opeens erg opvlammen, aangewakkerd door ogenschijnlijk kleine en onbeduidende voorvallen; een kind, spelend op straat, een zwangere vrouw, maar ook een schoolklas, terug van een schoolreisje, met wachtende ouders bij een school. Dan voel ik de scherpe randjes weer schuren en de tranen weer branden. Net zoals ik weet dat het weer opvlamt, weet ik dat het weer afzwakt. Misschien is dat de grootste winst van het afgelopen jaar; weten en accepteren dat die pijn er is en soms verhevigt, maar dat het ook weer minder wordt. Accepteren en loslaten, daar gaat het om. Voor mij de moeilijkste taak die ik heb gehad tot nu toe.
Net zoals ik weet dat het weer opvlamt, weet ik dat het weer afzwakt. Misschien is dat de grootste winst van het afgelopen jaar; weten en accepteren dat die pijn er is en soms verhevigt, maar dat het ook weer minder wordt.
Kingdoms