Ervaringen

Ik was bang dat ik alles vergeten was. Maar ik schrijf om me te herinneren, niet uit angst om te vergeten. Het schrijven is als een wandeling. Een wandeling door het landschap van mijn herinnering...

Het is begin oktober als ik weer voor controle moet bij de gynaecoloog. Alle eerdere keren ging Hein mee, maar dit keer kan hij niet vanwege een congres. Een beetje bezwaard voelde hij zich wel: 'Weet je zeker dat je alleen gaat? Wil je niet iemand anders mee?' Ik wuif zijn bezwaren weg. Welnee, zo'n bezoekje is zo gebeurd, niks aan de hand...

De omslag komt onverwacht, half november. In het weekend heb ik een gevoelige bovenbuik. Mijn maag die een beetje opspeelt? Eindelijk een gewoon zwangerschapskwaaltje! Mijn buik lijkt ook wat voller te voelen. De baby roert zich goed, ik word er 's nachts wakker van. Blij sta ik op, bereid om me aan iedere strohalm vast te houden. De echo gisteren gaf geen verslechtering aan - voor het eerst! Zou het dan toch de goede kant op gaan?

Ik lig in een gang geparkeerd, vlak naast de onderzoekskamer waar ik zojuist een uitgebreide echo van mijn lever heb gehad. Ze zijn bang dat mijn lever het niet meer houdt. Er staat zo'n enorme spanning op dat de artsen bang zijn dat hij scheurt. Een levensbedreigende situatie, zeker gezien mijn ontregelde bloedstolling. Ze zien witte vlekken op de echo, dat duidt op inwendige bloedingen. Maar het kunnen ook tumoren zijn, aldus de meekijkende arts. Klinkt niet bepaald opwekkend...

De pijnaanvallen die de afgelopen 24 uur in frequentie en hevigheid waren afgenomen, komen weer terug. Toch lijkt het iets minder heftig dan de afgelopen dagen en nachten. De bloedwaarden en leverfuncties zijn weliswaar slecht maar nopen nog niet tot acuut ingrijpen. We leren de nuances kennen tussen slecht en heel slecht, tussen verontrustende situaties en spoedeisende paniek...

Ik wil opschrijven hoe het was. De dag dat Joanne geboren is, leefde en is gestorven. Ik vertel het zoals het komt. De flarden herinneringen die een verhaal kunnen worden. Het zijn voor mij de meeste intense uren van mijn leven geweest. Laat het op deze manier een gedeelde herinnering worden...